Środa 10. Tygodnia Zwykłego, wsp. bł. Michała Kozala

    A takie oto przeświadczenie mamy wobec Boga dzięki Chrystusowi: że mianowicie nie sami z siebie zdolni jesteśmy cokolwiek pomyśleć, ale że ta nasza zdolność jest od Boga (2 Kor 3,4-5).

    Nie myślcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie znieść przyszedłem, ale dopełnić (Mt 5,17).

    Święty Paweł pokazuje naszą kruchość i słabość. To, co rodzi się w nas dobrego, pochodzi od Boga. Powie to zresztą jeszcze dosadniej w tym samym liście: Skarb ów jednak mamy w glinianych naczyniach, aby ten ogrom mocy okazywał się mocą Boga, a nie mocą z nas. Tylko dzięki Bogu, Jego łasce, nasze życie staje się twórcze, stajemy się lepsi. 

    Święty Paweł podkreśla dalej, że sztuką jest umiejętność rozróżniania między tym, co trwałe, a tym co przemijające, tym co chwalebne w Bogu, a ludzką chwałą, miedzy literą prawa a ludzką wolnością i godnością. 

    Jezus w Ewangelii ukazuje ostateczny cel Prawa. To nadawanie pełni Prawu staje się sposobem pokazywania wartości i postaw, dla których prawo zostało stworzone: postawy służby, sprawiedliwości, miłości, przebaczenia, prawdy... Prawo zostało stworzone, aby sprzyjać ludzkiemu współistnieniu, a jeśli prawo tej funkcji nie spełnia, szkodzi, kończy się manipulacją korzystną dla niektórych ze szkodą dla wielu. 

Czy jest we mnie wdzięczność za dary, którymi Bóg mnie obdarował?