W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę (Łk 1,39-40).
Maryja kochała swoją kuzynkę Elżbietę. A ponieważ była to prawdziwa miłość, udała się do niej, towarzysząc jej w delikatnym dla niej momencie, okazując jej czułość, przedkładając interesy kuzynki nad własne. Elżbieta potrzebowała kochającej kobiecej obecności. Miłosierdzie Maryi nie jest pozorne. Elżbieta, również osoba kierująca się miłością, dziękuje Maryi za Jej gest.
Elżbieta, nie jeden raz z pewnością opłakiwała swoją bezpłodność, a teraz była przepełniona radością, ponieważ w podeszłym wieku poczęła syna. Maryja, dzieli z nią radość, towarzysząc jej w ostatnim etapie ciąży.
Jesteśmy zaproszeni do naśladowania Maryi. Unikać pozorów miłości, zawsze wychodząc na przeciw tym, którzy potrzebują pomocy. Uczyć się Jej wrażliwości i sztuki rozpoznawania, że ktoś potrzebuje wsparcia, pocieszenia, dobrego słowa, nawet kiedy o to nie prosi.
Serce, w którym zamieszkuje radość, potrafi radować się radością innych. Maryja radowała się radością Elżbiety.
I umieć uznać, że wszystko w naszym życiu jest Bożym darem...
Czy potrafię radować się radością innych?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz