Sobota 13. Tygodnia Zwykłego, wsp. bł. Marii Teresy Ledóchowskiej

    W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia - wyrocznia Pana, który to uczyni (Am 9,11-12).

    Kończymy lekturę Księgi Amosa, która towarzyszyła nam w tym tygodniu. Po zapowiedziach kar i nieszczęść wywołanych niewiernością przymierzu i niesprawiedliwością przychodzi od Boga słowo nadziei.

    Jesteśmy zaproszeni do zaufania Bogu, który chociaż jest wymagający wobec nas i zawartego z nami przymierza, współczuje zawsze naszej słabości. 

    Bóg zawsze zostawia miejsce na nadzieję. Zawsze pozwala nam wrócić. Bóg ma serce Ojca. On sam uleczy rany i odbuduje zrujnowane miasta. Bóg koryguje, ale jego surowość zawsze ma swoje źródło w miłości. Koryguje jak ojciec swojego syna. 

    Jakie pęknięcia czy ruiny są w moim życiu, które Bóg chce naprawić? A w życiu mojej wspólnoty, rodziny, grupy? Jesteśmy zaproszeni do zmiany naszego życia, do pójścia drogą, którą Bóg nam wskazuje, by zbierać i cieszyć się owocami życia. 

Co powinienem oddać Bogu, bo wymaga naprawy w moim życiu?