Tak jak przez Boga za godnych zostaliśmy uznani powierzenia nam Ewangelii, tak właśnie ją głosimy, nie aby się ludziom przypodobać, lecz Bogu, który bada nasze serca (1 Tes 2,4).
Jezus zatem zapytał Dwunastu: „Czy i wy chcecie odejść?” Odpowiedział Mu Szymon Piotr: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego (J 6,67-68).
Dwudziesta pierwsza niedziela zwykła zbiega się dla nas z uroczystością św. Józefa Kalasancjusza. Ale tym, co łączy wszystkie czytania liturgii Słowa oraz Założyciela naszego Zakonu jest decyzja, sztuka decydowania.
I pod koniec wakacji, patrząc na św. Józefa Kalasancjusza, jesteśmy wezwani także my, by podjąć decyzję, a może bardziej odnowić nasz wybór zawierzenia Jezusowi. To wybór, od którego zależy nasze życie.
Wszystko w naszym życiu związane jest z podejmowaniem wyborów i decyzji. Czasem w mało ważnych rzeczach: jaką koszulę założyć, jaką książkę przeczytać, jaki obejrzeć film; decydujemy też o ważniejszych kwestiach: czy iść na Mszę Świętą, zabrać coś, co nie jest moje, czy nie zdradzić… Każdy z nas musi decydować, co zrobić ze swoim życiem, w mniejszym lub większym stopniu.
Najtrudniejszą rzeczą nie jest podjęcie dobrej decyzji, ale pozostanie wiernym tej decyzji każdego dnia do końca życia. Kiedy decydujemy się na wybór Jezusa, na budowanie życia na Bożym fundamencie, wyrzekamy się innych bogów, którzy potrafią uwieść ludzkie serce.
We wszystkim to nie wybór jest najważniejszy, ale wierność każdego dnia. Dlatego każdego dnia Jezus nas pyta: Czy i wy chcecie odejść? To pytanie zmusza nas do odnowienia naszej decyzji i pogłębienia motywacji naszych wyborów, aby pozostać wiernym.
Czy mogę dzisiaj uczciwie powtórzyć słowa Piotra? Czy Jezus jest moim życiowym wyborem ze wszystkimi tego konsekwencjami?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz