Poniedziałek 26. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Hieronima

    Przyszła im też myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje (Łk 9,46-48a).

    Znamy tę scenę, spór uczniów o znaczenie w grupie. Byli ludźmi takimi jak my, pełni napięć, rywalizujący ze sobą, szukający podkreślenia własnego ja. 

    Jezus odpowiada im poprzez obraz dziecka. Podobnie, jak czynił to wobec faryzeuszy, czyni teraz wobec uczniów: próbuje odwrócić ich spojrzenie i sposób myślenia. 

    Pragnienie władzy jest zawsze wyrazem egocentryzmu. Człowiek pożądający władzy nie rozumie, że jest ona służbą. Żądza władzy podkreśla ludzką słabość, pustkę, którą nosimy. Człowiekowi wydaje się, że władza zapewni mu bezpieczeństwo, uznanie, chwałę. 

    Czy idąc za spojrzeniem Jezusa, potrafię uznać, że służenie ludzkiej słabości, kruchości i ubóstwu jest służeniem samemu Bogu?