Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu! (Łk 5,24b).
Jakże piękne rzeczy dzieją się w naszym życiu, kiedy otwieramy się na obecność Boga, który przychodzi.
Adwent. Wołamy: "Przyjdź!", ale nie robimy zbyt wiele, by wyjść na spotkanie przychodzącemu, czasem nawet nie otworzymy serca.
Mówimy: "Przemień nas!", ale nie potrafimy odrzucić, czy choćby odłożyć na bok tego, co przeszkadza w przemianie, w przygotowaniu, co przeszkadza Bożemu działaniu...
Co takiego jest w człowieku, że mając doświadczenie dobra płynącego z Bożego działania, z Bożej łaski, nie chcemy się na Niego i Jego dary otworzyć? Tajemnica ludzkiego serca i ludzkiej wolności.
Prorok Izajasz poprzez obrazy mówi nam, czy jest i jakie owoce przynosi otworzenie się ba Boga, czym jest w istocie Królestwo Boże. Czyny Jezusa wywołują zdumienie i skłaniają do chwalenia Boga, bo przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj. Ale jak często potrafimy zachować wobec Bożego działania zamkniętą postawę faryzeuszy, którzy nie tylko nie potrafią zobaczyć Bożego działania, ale je wprost odrzucają.
Czy potrafię się zachwycić Bożym działaniem w sobie i wokół siebie? Czy jestem otwarty na przychodzenie Boga?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz