Poniedziałek 1. Tygodnia Wielkiego Postu

    Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! (Kpł 19,2).

    Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! (Mt 25,34).

    Wracamy w ten poniedziałek do jednego z najważniejszych pytań Ewangelii: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Słyszymy wskazania, które mogą rozświetlić naszą drogę.

    Główną ideą Ewangelii nie jest to, na czym będzie polegać życie wieczne, ale jak się do niego dostać, co zrobić wcześniej, w życiu doczesnym, aby „zagwarantować” sobie drugie, wieczne życie.

    Nie oznacza to również, że możemy kupić za nasze uczynki Bożą nagrodę, zasłużyć na wieczną szczęśliwość w niebie. Niebo nie jest na sprzedaż, jest darem; i bez względu na to, jak wiele dobrych uczynków wykonamy, nigdy nie będziemy mogli powiedzieć, że  zasługujemy na życie wieczne; ono wciąż będzie darmowym darem Boga.

    Jezus wyjaśnia, jakich postaw oczekuje od swoich naśladowców. Wskazuje na braci i siostry, tych, którzy są głodni, spragnieni, zziębnięci, chorzy lub pozbawieni są wolności. Słowa te mają dziś inny wydźwięk niż wtedy, gdy Jezus je wypowiadał: inne choroby, nowe więzienia, podobne nieludzkie traktowanie, chociaż kajdany zniewolenia mogą być inne.

Na ile dzisiejsze słowa Jezusa są dla mnie wskazówkami w codziennych wyborach?