Nie jest jednym z tych błyszczących świętych, którzy już od urodzenia mieli złożone do modlitwy ręce i błyszczeli świętością. Robił to, co było jego zadaniem, i robił to dobrze - tak dobrze, że właściwie tego nawet nie zauważono.
Był cieślą w Nazarecie, bardzo małej miejscowości. Nie zachowały się żadne jego dzieła, może jedynie dom, który zbudował dla swojej rodziny, który wskazują przewodnicy jako dom Maryi, Jezusa i Józefa. Równo ociosane kamienie mogą być świadectwem staranności, dokładności i starania o rodzinę. Nie zachowało się żadne słowo, żadna modlitwa, żadna pieśń. Jedynie zapisy o objawieniach aniołów w czasie snu i nic więcej...
Wśród bardzo niewielu rzeczy, które zostały o nim powiedziane, jest jedna, która warta jest wszystkiego: Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym... Józef był człowiekiem, którego każdy chciałby mieć jako tego, z którym idzie się przez życie i dzieli trud pracy. Człowiek dobry, uczciwy, godny zaufania - człowiek sprawiedliwy.
Gdyby czytał słowa św. Mateusza i cały rodowód Jezusa, w którym i jemu wyznaczono miejsce, może tylko by się uśmiechnął. Spokrewniony z Abrahamem, Dawidem, a jednak jego prawdziwa wielkość zakorzeniona jest w bliskości z Jezusem.
Kiedy już zaręczył się z Maryją i zaplanował wspólne z nią życie, narodził się na nowo. Wybrał małżeństwo, a nie życie celibatariusza, a zaręczyny były dla niego pierwszym krokiem do zrealizowania życiowego planu. I właśnie w tym momencie Bóg nałożył na niego wstrzemięźliwość. Józef, który nie mieszkał w klasztorze, pozornie niczym nie różniący się od innych mężów, zostaje wezwany do ponownego przemyślenia swoich planów i oczekiwań. Podejmuje zaproszenie do wejścia w tajemnicę Bożych zamiarów, odzyskując wewnętrzny pokój i radość. Staje się cichym, niezawodnym, wyczulonym na Boże Słowo Opiekunem Rodziny - Świętej Rodziny.
🙏🏻
OdpowiedzUsuń