Pan Bóg daje nam dzisiaj piękne Słowo. W czasach niewiary i różnego rodzaju przeciwności, które się pojawiają w życiu społecznym, tak łatwo poddać się zniechęceniu i narzekaniu. Społeczny wskaźnik wiary wciąż przecież opada. A Słowo zaprasza nas do wdzięczności i radości za tych, którzy wierzą. To ich wiara, ich trwanie przy Ewangelii, jest źródłem otuchy i nadziei. I tak musimy się nauczyć patrzyć, by nie zgorzknieć w narzekaniu...
Święty Paweł wie bardzo dobrze, że miłość, życie miłością, jest jedyną drogą, by po śmierci cieszyć się pełnią życia i szczęścia. Dlatego prosi w modlitwie za tymi, których zrodził do wiary: Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.
Ta miłość do wszystkich, a nawet nawzajem do siebie, bywa wyzwaniem. Czasem trudno nam zrozumieć to ewangeliczne wymaganie. Jak kochać tych, którzy nas ranią, krzywdzą, obrażają, zadają cierpienie? Wciąż musimy do tego dorastać, doświadczając miłości, która jest nam ofiarowana przez Boga bez żadnej miary i warunków. On ofiarowuje i oczekuje odpowiedzi, szanując naszą wolność. Tak samo nasz dar miłości zawsze będzie związany z oczekiwaniem na wolność tego, kto zechce ją przyjąć i pozytywnie odpowiedzieć.
Czy potrafię czerpać nadzieję i radość z tego, że są wokół mnie ludzie wierzący i trwający przy Bogu?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz