Czwartek 2. Tygodnia Adwentu

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

    Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
    i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
    Niech mówią o chwale Twojego królestwa
    i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

                                                    (Psalm 145)

    Psalm 145, którego dzisiaj słuchamy w liturgii nosi tytuł Psalm pochwalny Dawida. Śpiewając chwałę Boga Dawid w tym psalmie zbiera wszystko, czego w ciągu całego swojego długiego życia dowiedział się o Bogu. W tradycji żydowskiej ten psalm recytowano trzykrotnie w ciągu każdego dnia - dwa razy rano i raz w czasie modlitwy wieczornej. 

    Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu... Dawid oddaje cześć Bogu, zwracając się bezpośrednio do Niego, nazywa Boga moim Bogiem i Królem. I czyni to bezterminowo: przez wszystkie wieki. 

    Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. W wersach, których dzisiaj w liturgii nie słyszymy, Dawid wychwala Boży majestat. Ale to nie wielkość i potęga Boga są najbardziej boskimi cechami Bożej natury. Dlatego podkreśla dobro i miłosierdzia Boga. Oryginalne słowo oznaczające miłosierdzie oznacza łono, miłosierdzie Boga wobec człowieka jest zatem określone przez słowo, które oznacza poczucie bezpieczeństwa i ciepła, jakie daje kochająca matka poczętemu w jej łonie dziecku.

    Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie twoje dzieła. Cały stworzony świat oddaje cześć swojemu Bogu  i czyni to z wdzięczności. Tym bardziej człowiek i Boży lud powinien wielbić i wysławiać Boga z wdzięcznością: niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy. 

    Niech mówią o chwale Twojego królestwa... Dawid mówi o konieczności głoszenia Bożych dzieł przez wierzących, przez lud Pana. Jedną z największych słabości Kościoła naszych czasów nie jest brak głoszenia - Ewangelia jest głoszona i w kościołach, i za pośrednictwem mediów. Nawet modlitwa, chociaż czasem się z nią zmagamy, nie jest największą słabością, b jednak się modlimy. Słabością jest brak rozmowy. Jakże mało jest Chrystusa i Jego Ewangelii w naszych rozmowach codziennych, w tym, co przeżywamy i jak przeżywamy.

    Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków... Uwielbienie Boga powinno trwać wiecznie, bo wieczne jest Jego panowanie. Ziemscy władcy, królowie następują jeden po drugim, obok imienia pojawiają się liczby: pierwszy, drugi... Ale Bóg jest Królem, który jest Pierwszy i Ostatni. Ludzie przychodzą i odchodzą jak cienie na ścianie, ale Bóg panuje wiecznie. Przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie...