Rozpoczynamy lekturę Księgi Kapłańskiej, swoisty podręcznik dla tych, którzy zostali oddani opiece nad świątynią oraz trosce o kult. Jest to księga zawierająca bardzo wiele zaleceń, czasem bardzo szczegółowych, aby było wiadomo, co i jak należy robić, ale także nie zgubić się w drugorzędnych sprawach.
Wierność w sprawowaniu kultu była zewnętrznym wyrazem wierności wobec Boga. Najpierw pojawił się nakaz odpoczynku i świętowania szabatu, później wielkie święta, o których nie wolno było zapomnieć. Najważniejsze z nich to dzień przebaczenia i dzień dziękczynienia. Wszystkie inne dni kręciły się wokół tych szczególnych momentów kultu.
Bez przebaczenia i dziękczynienia kult i prawdziwa cześć dla Boga nie są możliwe. To przebaczenie i dziękczynienie są prawdziwym kluczem, by otworzyć serce na Boga.
Dziś zdarza się, można powiedzieć, stało się modne przepraszanie za wszystko, ale nie przebaczanie. Przeprosiny są czymś połowicznym, słabym przyznaniem tego, że coś nie zostało zrobione tak, jak trzeba. Przeprosiny są wyrazem skruchy. Prośba o przebaczenie bierze pod uwagę wyrządzoną szkodę lub krzywdę, chce zadośćuczynić. A to prowadzi do pojednania...
Czy potrafię prosić o przebaczenie?
